لاستیک دوچرخه
لاستیک یکی از لوازم ضروری هر دوچرخه است و هر دوچرخه باتوجه‌به اینکه دوچرخ دارد به ۲ لاستیک یکی برای چرخ جلو و دیگری برای چرخ عقب نیاز دارد.
جنس لاستیک
در اکثر تایرها از یک نوع لاستیک استفاده می‌شود، اما لاستیک‌های نرم چسبندگی بیشتری دارند، در حالیکه لاستیک‌های سخت دوام بیشتری دارند. بیشتر دوچرخه سواران براساس بودجه و عملکرد خود نوع آن را تعیین می‌کنند. دوچرخه‌سوارانی که عملکرد بالایی دارند، ممکن است از تایرهای لاستیکی ترکیبی استفاده کنند. در این نوع از تایر، یک لاستیک نرم برای سطح بیرونی که با زمین در تماس است و از لاستیک سخت بین آج‌ها و پوشش تایر استفاده می‌شود. در نتیجه در پیچ‌ها و تقریبا در هر نوع سطحی از زمین آنچه حاصل می‌شود عالی‌تر است.
ساختار لبه لاستیک
منظور از لبه لاستیک، جاییست که لاستیک روی طوقه چرخ سوار می‌شود. فشار هوای درون لاستیک موجب می‌شود تا لبه‌های لاستیک کاملا روی طوقه قرار بگیرند. لبه‌های لاستیک را معمولا در دو نوع تاشو و تانشدنی تقسیم می‌کنیم. لبه‌های تاشو عموما از مواد انعطاف پذیری مانند کولار، نایلون و یا آرامید ساخته شده اند. در حالیکه در ساخت لبه‌های تا نشدنی معمولا از ترکیباتی نظیر استیل استفاده شده که موجب وزن بیشتر لاستیک در مقایسه با لبه‌های تاشو می‌شود. لاستیک‌هایی با لبه‌های تاشو از نظر وزن کمتر و حمل آسانتر معمولا از محبوبیت بیشتری برخوردارند.
لاستیک کوهستان
لاستیک ها نیز همانند چرخ ها در سایزهای مختلف ازجمله ۲۹ اینچ، ۲۷.۵ اینچ و ۲۶ اینچ ساخته می‌شوند. روی لاستیک‌های مخصوص دوچرخه‌های کوهستان عددی نظیر ۲۷.۵×۲ می‌بینید. عدد ۲۷.۵ بیانگر قطر خارجی لاستیک و عدد ۲ نیز عرض لاستیک بر حسب اینچ است.
علاوه بر سایز، باید به عرض چرخ نیز توجه شود. لاستیک‌های عریض‌تر، ثبات بیشتری در سرعت بالا دارند. زیرا سطح تماس وسیع‌تر با زمین، مقاومت غلتشی را افزایش می‌دهد. لاستیک‌هایی با عرض ۲.۲۵ تا ۲.۴ اینچی معمولا در دوچرخه‌های کوهستانی و نیمه کوهستانی استفاده می‌شوند.
در دوچرخه‌های دانهیل از لاستیک‌هایی عریض‌تر به منظور حفظ تعادل روی صخره‌ها و پرتگاه‌ها استفاده می‌شود (لاستیک‌هایی با عرض بیشتر از ۲.۵ اینچ). و در مورد دوچرخه‌های کراس کانتری نیز استفاده از لاستیک‌هایی با عرض ۱.۹ تا ۲.۲۵ اینچ مرسوم است.
